Blik vanaf een ophaalbrug

 

Redactie: Al meer dan een jaar volg ik de dagelijkse blogposts van een brugwachter in Seattle: The View From a Drawbridge die me aan het denken zet over verheven en minder verheven inzichten voordat ik mijn dag begin. Een brugwachter heeft veel tijd om over het verleden, het heden en de toekomst na te denken en zijn bespiegelingen krijgen steeds meer. Toen ik deze recente post van 7 April, 2016 las, viel me op hoe nauw verbonden geest en lichaam zijn.

Hoe zou jij de relatie tussen jouw geest en lichaam beschrijven? Wat voor lichaamssignalen ontvang je? [Overgenomen met toestemming]

 

Toen ik het bericht kreeg dat mijn moeder kanker had, was ik op mijn werk. Vóór dat telefoontje was mijn huid schoon. Na het telefoongesprek was mijn gezicht bedekt met diepe, pijnlijke acné. In een paar minuten ging ik van een fris gezicht naar iets wat op een pepperoni pizza leek. Een collega zei dat hij nog nooit zoiets gezien had. Het was net of mijn huid explodeerde. Voor mij was het ook nieuw. Een paar maanden lang moest ik op mijn rug slapen, omdat zelfs mijn wang op het kussen te pijnlijk was om rust te kunnen krijgen.
Op dat moment drong het tot me door dat mijn onderbewustzijn verdomd sterk is. Als het een boodschap voor me heeft, ontvang ik die heel duidelijk. Gelukkig gebeurt dat niet vaak, maar als het gebeurt…wow.

megaphone
Als het een boodschap voor me heeft, ontvang ik die heel duidelijk.
Toen de politie belde om me te vertellen dat ze het lichaam van mijn vriendje in zijn vrachtwagen gevonden hadden, ik had mijn astma inhalator nog in mijn handen, kreeg ik net zo’n boodschap. Alsof de benauwdheid het bericht voorging. Deze keer vóór het telefoontje voelde ik me helemaal niet slecht. Naderhand, Boem! Ik kreeg een flinke griep. Koorts, pijn en mijn hoofd en borstkas waren zo verstopt dat, toen ik het vliegtuig terug naar huis nam mijn oren dichtklapten en ik dagenlang niets kon horen. Wat wel goed was, want ik wilde niets horen op dat moment.
Een andere keer gebeurde het tegenovergestelde. Ik was zwaar verkouden, zwaar genoeg voor mij om naar de dood te verlangen en toen kreeg ik heel goed nieuws en mijn verkoudheid was meteen weg alsof het er nooit geweest was. Ik kan me het goede nieuws niet meer herinneren. (Grappig hoe de positieve dingen niet blijven hangen).
Als ik heel gestresst ben, krijg ik blaren op mijn enkels. Dat stukje van mijn lichaam heeft zoveel littekens van al die jaren, dat ik het lang heel onplezierig vond om naar mijn voeten te kijken. Mijn dokter weet niet wat hij er mee moet.

 

Ik zou graag een gesprekje willen hebben met mijn onderbewustzijn om het te zeggen dat een beetje minder ook goed is. Ik waardeer subtiliteit. Mijn onderbewustzijn zou waarschijnlijk zeggen, “Dat zou ik wel kunnen doen, maar dan zou je de signalen negeren.”
En ik snap wat het bedoelt. Tenminste tot de volgende keer dat ik eraan herinnerd moet worden.

“Wees voorzichtig met jezelf in een crisis, of ik zal je leren.”

 

De post A View from A Drawbridge’s: Body Signals verscheen voor het eerst op Healthy Sense of Self.

 

Antoinetta Vogels

Antoinetta Vogels is the Oprichtster & Directrice van HealthySenseOfSelf, LLC, ontwerpster van de Zelf-Gevoel Methode, een Zelfhulp Programma, voor Mensen die de gemoedsrust willen genieten die het Jezelf zijn met zich meebrengt!

2 reacties

  1. The Money Whisperer op april 19, 2016 om 10:30 pm

    Mijn vijf centen:
    De mens wil altijd groeien: meer weten, meer kunnen, meer controle, meer zekerheid en meer hebben. Als je goed kijkt is er weinig beweging en zeker geen echte groei in de economie. Daarom denk ik dat de meest voor de hand liggende manier voor ons om te groeien en ons te verdiepen en te verrijken, binnen onszelf ligt. Brengt niet direct meer geld in het laatje om het Dorp mee in te gaan, zoals wij vroeger in Hilversum zeiden, maar moet dat het enige criterium zijn?

    Deze post is een goede richtingaanwijzer: Luister naar de zelf, lichaam en geest zijn niet gek. Ze zijn de hele dag (en nacht) samen; Ze gaat samen door de bochten van het leven.
    Wordt het tijd dat we die relatie beter afstemmen?

    Geweldige post. Dat idee van een brugwachter spreekt me echt aan.



  2. Annet Vogels op april 20, 2016 om 7:27 pm

    Dank je wel voor je reactie. IK heb ook erg genoten van het blog. Het is wel een extreem geval van communicatie tussen de buitenkant en de binnenkant van je wezen maar dat kan blijkbaar ook. Ikzelf ervaar de hardnekkigheid van mijn onderbewuste vaak als ik iets in mijn gedrag wil veranderen, iets dat nota bene beter is voor me. Dan moet ik toch zoveel overtuigingskracht aan de dag leggen om mijn eigen onderbewuste mee te laten werken. Daar kan ik toch maar niet aan wennen.