Waarom, ‘denken dat je lelijk bent’ niet goed voor je is!

 

Waarom is “wie ben ik” zo vaak gebaseerd op “hoe zie ik eruit”?

 

 

De media worden overspoeld met informatie over wat schoonheid nou eigenlijk is. Je hoeft de TV maar aan te zetten, een tijdschrift door te bladeren, of op Facebook te gaan en je ziet direct allerlei afbeeldingen van mannen en vrouwen die zogenaamd één of ander ‘ideaal’ vertegenwoordigen.

 

Iedere tien jaar zien we een andere versie van dat ‘ideaal’. Hoe kunnen we die steeds veranderende ‘idealen’ bijhouden? En, eerlijk gezegd, waarom zouden we? We worden aangemoedigd door deze berichten om een groot deel van ons zelfrespect, ons gevoel voor eigenwaarde en succes af te stemmen op dit ‘ideale’ uiterlijk. En als we dat niet halen, zijn er tegenwoordig heel veel manieren om ons fysieke zelf te veranderen, bijna alsof we een klomp klei zijn die in de actuele ‘ideale’ vorm kan worden gekneed.

 

Te kleine borsten voor de huidige mode? Je kunt ze laten vergroten. Te groot voor de volgende tien jaar? Laat ze verkleinen. Wie zich dat financieel niet kan veroorloven, voelt zich misschien gedwongen om haar natuurlijke vorm te verbergen. Of om op een honger-dieet te gaan om een kleinere kledingmaat te verkrijgen, met als resultaat een eetstoornis. Je kunt je gezicht ook op verschillende manieren veranderen: je neus, een facelift, Botox. Om tekenen van veroudering tegen te gaan kiezen sommigen voor cosmetische chirurgie in plaats van voor een gezonde levensstijl of een verzorgende creme (als cremes echt werken!).

 

Aan ieder die met deze kwesties worstelt, zou ik de volgende vragen willen voorleggen:
* Wat gebeurt er als je je uiterlijk en je lichaam zou accepteren voor wat ze verondersteld worden te zijn?
* Wat gebeurt er als een deel van zelf-actualisatie eigenlijk de actualisatie is van wie je natuurlijk en fysiek echt bent? Natuurlijk zeg ik dit binnen het kader van een gezonde levensstijl, zonder fast food en met veel sport.
* Wat gebeurt er als je kunt zien dat je gezicht en je lichaam een heel speciaal ontwerp hebben, ongeacht wat in de mode is? Wat zou dat betekenen, niet alleen voor de gezondheid van je fysieke zelf maar ook van hoe je je Zelf ervaart?
* Wat gebeurt er als de ophoudt met jezelf te vergelijken met wat er ook maar op Facebook, TV of in tijdschriften staat?

Ik stel mezelf deze vragen ook. Ik leef mee met en ben gezorgd over de jongere generatie en de maatstaven van ‘mooi’ die ze steeds vaker en in meer vormen dan ooit voor hun neus krijgen. Eerst was er drukwerk, toen film, toen televisie, maar nu zijn er eindeloos veel sociale media.

 

Voor al degenen voor wie ‘Wie ik Ben’ gebaseerd is op‘Hoe ik eruit zie’: ik was erg onder de indruk bij de TED talk van Meaghan Ramsey die laat zien hoeveel macht deze boodschappen hebben op de jongeren van vandaag en hoe we allemaal hierdoor worden beϊnvloed. Ik vraag me af hoe we de media kunnen gebruiken om een tegen-boodschap te geven, die ons een gezonder Zelf-Gevoel in relatie met ons lichaams-imago toestaat, die ons aanmoedigt om onszelf te verwezenlijken zoals we zijn in plaats van een op afbeeldingen in de media gebaseerd ideaal na te streven.

 

Ben ik lelijk?handspiegel
Ik heb mijn eigen problemen met mijn fysieke zelf, zelfs terwijl ik dit schrijf. Ik werd me ervan bewust dat ik grotere problemen heb met mijn gezicht dan ik dacht. Ik wist dat ik een paar gelaatstrekken had die ik niet zo leuk vond en ik wist dat ik ‘aantrekkelijker’ wilde zijn op een bepaalde manier zonder te willen veranderen wie ik echt ben.
Ik heb gemerkt dat deze problemen nu sterker zijn dan tien jaar geleden. Ik dacht dat het te maken had met middelbare leeftijd en ik ben hier over gaan nadenken.

Tijdens het schrijven van dit blog werd ik vrij emotioneel over de hele kwestie van hoe ik eruit zie, over beelden in de media en ik begon mezelf af te vragen of ik eigenlijk ‘lelijk’ ben. Ik begon de verschillende gelaatstrekken te zien waar ik niet blij mee was. Ik realiseerde me dat dat niet goed voor me was, maar ook hoe makkelijk het is om je gedachten die richting op te laten gaan. Niemand uit mijn heden of verleden die me vertelde ik dat aantrekkelijk was leek dat proces van zelf-kritiek te kunnen veranderen. Ik moest het toelaten en ook weer voor mezelf bevestigen wie ik fysiek ben en dat de ‘ik’ die ik ten volle waar kan maken goed genoeg is, van zichzelf mooi is en dat het geen nut heeft om mezelf te vergelijken met iemand anders of één of ander beeld wat ik in mijn hoofd heb.

 

Mijn beste zelf zijn met het gezicht dat me gegeven is zal me zeker meer tevredenheid en vrijheid brengen dan hopen en wensen dat ik er anders uit zie of meer op iets anders lijk. Ik heb mezelf als taak gesteld voor de komende weken om mezelf te stoppen elke keer als ik een vergelijking maak en tegen mezelf te zeggen als ik in de spiegel kijk dat ik een prachtig, unieke kunstwerk ben! En als mensen het niet kunnen waarderen, gaan ze maar naar een andere galerie!

 

Leighah Beadle-Darcy
Leighah Roni Beadle-Darcy uit Kingston upon Hull, Engeland is professional counselor bij de welzijnsorganisatie SEED Eating Disorder Support Services (Support and Empathy for people with Eating Disorders). Als professioneel welzijnswerker en voormalig danser heeft ze veel waardering voor de theorie en methode van Gezond Zelf Gevoel.

Antoinetta Vogels

Antoinetta Vogels is the Oprichtster & Directrice van HealthySenseOfSelf, LLC, ontwerpster van de Zelf-Gevoel Methode, een Zelfhulp Programma, voor Mensen die de gemoedsrust willen genieten die het Jezelf zijn met zich meebrengt!