Goed-gevoel-over-jezelf (Goedgevoel)
Een op angst gebaseerde emotionele toestand van opluchting en veiligheid die hoort bij het ontbreken van de dwang om bepaalde resultaten te laten zien. Dit gevoel krijg je als je de goedkeuring van je ouder/verzorger weet te scoren; het dient als een tijdelijke en ongezonde vervanging van het oprechte gevoel dat je leeft, dat je een echt mens bent.
De toestand van Goedgevoel is ahw een intern groen licht. In woorden gevat is het zoiets als: ‘Wow, het is me gelukt (om te voldoen aan de gedragsregels en de voorwaarden die onbewust in de kindertijd zijn ontstaan)’. Zo lang als die toestand voortduurt, wordt hij onbewust ervaren als een gevoel van ik ben veilig en ik besta daadwerkelijk. Een ‘Goed-gevoel-over-jezelf-hebben’ fungeert als Vals Zelf-Gevoel en gaat vaak gepaard met fysieke gevoelens van angst gecombineerd met een overmatig gevoel van opwinding.
Hoe extatisch iemand in deze toestand zich ook kan voelen, er komt ook altijd angst bij kijken. Dat leidt tot verscherpte waakzaamheid en controledwang, want het mag niet gebeuren dat dat heerlijke gevoel wordt verpest door externe of interne factoren. Deze toestand is voor ieamnd met een Gebrek aan ZG het belangrijkste wat er bestaat; het is het doel in hun leven.
Om die reden moet alles wat, terecht of niet, beschouwd wordt als een obstakel voor het bereiken of laten voortduren van die zo vurig begeerde toestand, onder controle worden gehouden. Er moet ten koste van alles worden voorkomen dat je je VZG weer kwijtraakt en je je weer non-existent, Bestaansloos voelt.
Vandaar dat er behalve die existentiële angst ook woede en razernij een rol kunnen spelen in deze toestand van ‘nep-geluk’. Ook is er vaak de behoefte om het moment te vieren, om het niet voorbij te laten gaan zonder de euforie of de beloning te ervaren.
Of de ouder of verzorger nog leeft, de persoon dus die verantwoordelijk is voor de falende psychische ontwikkeling van het kind, is niet werkelijk belangrijk omdat op een bepaald moment de waarden en normen van die persoon al zijn opgeslagen in wat de ZG de Verinnerlijkte Ouderlijke Stem (VOS) noemt.
Als kind accepteerde je de noodzaak om aan al die eisen en beperkingen te voldoen, omdat dat tot goedkeuring leidde en dus tot het gevoel dat je bestond als een soort zelf, en dat was je doel. Voor iemand die zo afhankelijk is van ouderlijke goedkeuring gaat het alleen maar hierom: het gevoel krijgen dat je het verdient om te worden toegelaten in het (Kasteel van) Verstrengeling (referentie aan een analogie uit het boek: Gezond Zelf-Gevoel, dé methode om het beste uit jezelf te halen).
De toestand van Goedgevoel wordt teweeggebracht door de het gevoel van ‘ik ben erin geslaagd mezelf te bewijzen door met succes te hebben voldaan aan door mijzelf opgelegde, in mijn jeugdjaren afgeleide regels over hoe ik me moet gedragen of voelen.’ Onbewust voelt zo iemand dan (zonder deze woorden te gebruiken), dat hij of zij in orde en normaal is. Wat hij of zij gedaan heeft om dat te bereiken, heeft zijn nut gehad als Voertuig om het doel te bereiken, namelijk ‘ik mag er zijn’.