Bestaansloosheid

Een sterk gevoel van over het hoofd gezien te worden, niet gezien of gehoord te worden, niet mee te tellen, geen effect op je omgeving te hebben; dit wordt ervaren als niet-bestaan.

Bestaansloosheid heeft niets te maken met dood zijn of sterven. In deze methode staat de term Bestaansloosheid voor een persoonlijke, innerlijke, meestal subliminale (onderbewuste) perceptie of ervaring die een mens het gevoel kan geven dat hij ‘doorschijnend’ is, tot nul gereduceerd, omdat hij niet gezien of gehoord wordt en er geen rekening met hem wordt gehouden. Zo iemand voelt zich alsof hij wel leeft, maar niet bestaat voor andere mensen. Alsof hij geen eigen stem of gezicht heeft, geen eigen persoonlijkheid, geen ‘ik’.

 

Dit gevoel is het gevolg van een gebrek aan erkenning door je ouders of je verzorgers: ze hebben je niet behandeld als een onafhankelijk en potentieel autonoom mens, en dat leidt tot een Gebrek aan Zelf-Gevoel. Het ontbreekt je aan een mentale en emotionele ruggengraat, aan een innerlijk ‘thuis’ waarop je kunt terugvallen, aan een veilige haven van waaruit je tot je eigen keuzes en beslissingen kunt komen. Als je het zonder deze innerlijke veiligheid moet stellen, hoe kun je je dan manifesteren in de buitenwereld? Dat kun je dus niet, en anderen zien dat en negeren je daardoor nog meer (zie ook onder Angst voor Bestaansloosheid)

 

Sommige kinderen groeien op in een situatie waarbij de ouders of verzorgers hen beschouwen en behandelen als een pion in het spel van hun eigen leven, en niet als unieke, echte, onafhankelijke mensen. Als je niet wordt gesteund, of zelfs wordt tegengewerkt, bij het ontwikkelen van een Gezond Zelf-Gevoel, ontstaat er zonder dat je het merkt een leegte in je. Die leegte probeert zich te vullen met een ‘Goed-gevoel-over-jezelf’; dat gevoel ‘verdien’ je wanneer je goedkeuring krijgt (meestal van je ouders of verzorgers).

 

Het gevoel van Bestaansloosheid ontstaat wanneer je er niet in slaagt om die leegte te vullen. Dat kan komen door je eigen onvermogen om te voldoen aan de criteria van degene wiens goedkeuring je nodig meent te hebben, maar ook doordat diegene niet langer in de positie is om je die goedkeuring te geven, bijvoorbeeld wanneer hij of zij ziek is, geen rol meer speelt in je leven, of zelfs niet meer in leven is. In het laatste geval kan de Bestaansloosheid zelfs uitgroeien tot een depressie.

 

Om Bestaansloosheid te voorkomen ben je geneigd je uiterste best te doen om het degene wiens goedkeuring je nodig meent te hebben naar de zin te maken. Als je die goedkeuring weet te scoren, krijg je een ‘Goed-gevoel-over-jezelf’ waarmee de leegte, die het gevolg is van het ontbreken van een Zelf-Gevoel, gevuld wordt. Deze situatie staat garant voor een levenslange behoefte aan goedkeuring, waardoor je de slaaf wordt van een dwangmatig streven naar perfectie uit angst voor Bestaansloosheid.

Je kunt jezelf hiervan genezen door middel van het opbouwen van zelf-kennis en zelf-bewust-zijn; uiteindelijk zal dat alleen lukken wanneer je hebt geleerd jezelf te vullen met een Zelf-Gevoel dat sterker is dan die dwangmatige behoefte aan goedkeuring.