Overlevingsstrategie uit de Vroege Jeugd (OSVJ)
De conclusies die baby’s en jonge kinderen instinctief trekken om in hun behoeften te voorzien, en die hen ertoe brengen op zoek te gaan naar goedkeuring, als ze geen erkenning krijgen van hun verzorgers als uniek en op zichzelf bestaand individu. Dit proces vormt de basis voor een ongezonde manier om het Zelf te ervaren.
Deze strategie bestaat uit de onbewust door een kind aangeleerde methodes om op prestatie gebaseerde goedkeuring te krijgen, en zodoende een gevoel van ‘emotionele euforie’ te bereiken dat dient als vervanging voor het duurzame gevoel een ‘echt’ mens te zijn en het recht te hebben te zijn zoals je bent.
Sommige kleine kinderen worden behandeld als pionnen in hete psycho-emotionele spelvan hun ouders/verzorgers eigen leven Ze ervaren een innerlijk vacuüm omdat ze geen natuurlijk, gezond gevoel kunnen ontwikkelen over wie ze zijn. Dit innerlijke ‘Zwarte Gat‘ wordt ervaren als verschrikkelijk en beangstigend.
De natuur zorgt er vervolgens voor dat ze gaan zoeken naar manieren om dat Zwarte Gat te vullen. Het kind gaat zich op bepaalde manieren gedragen en merkt dat sommig gedrag ‘goedkeurings-vibes’ oplevert, en ander gedrag niet. Deze goedkeuring maakt dat het kind een ‘Goed-gevoel-over-zichzelf‘ krijgt, en dat is voor haar wat het meest in de buurt komt van het gevoel ’echt’ te bestaan. Daarom probeert ze via die weg het zo gewenste gevoel van ‘emotionele veiligheid’ te bereiken, dat dienst doet als een Vals Zelf-Gevoel Goedkeuring krijgen voelt als een zaak van leven of dood, vanwege de vreselijke angst voor het Zwarte Gat (vergelijk ook: Angst voor Bestaansloosheid).
Daardoor begint het kind niet alleen onbewust te ontdekken welk gedrag tot goedkeuring leidt, maar er ook steeds vaker opzettelijk via dat soort gedrag naar te streven. Dit ‘steeds maar meer je best doen’ heeft een wanhopige, dwangmatige kant, en wordt pathologisch qua doel en intensiteit. Het streven naar goedkeuring van de ouder/verzorger wordt een ongezonde vervanging van een duurzaam gevoel een ‘echt’ mens te zijn en het recht te hebben te zijn zoals je van nature bent, zonder je te hoeven conformeren aan andermans behoeften en wensen.
Via een onbewust proces van vallen en opstaan ontwikkelt het kind ‘strategieën’ of methodes om nog succesvoller te kunnen zijn in het bereiken van dat ‘Goed-gevoel-over-zichzelf. Haar motivatie is niet langer gericht op het bereiken van een het gewone, duidelijk omlijnde doel van een actie of gedrag, maar staat in dienst van een ander, een op Vals Zelf-Gevoel gericht doel.
En zo verandert een mogelijkerwijs slimme wijziging in gedrag met het doel om goedkeuring te verkrijgen, in een pathologische ‘strategie’: Het gedrag wordt dwangmatig steeds herhaald om iets te krijgen waar je wanhopig op uit bent maar wat je niet op de normale manier kunt krijgen (te worden gerespecteerd en behandeld als een op zichzelf bestaand individu).
Het krijgen van die op prestatie gebaseerde goedkeuring voelt als een zaak van leven of dood vanwege de dreiging van het Zwarte Gat en de Angst voor Bestaansloosheid, en daarom worden de strategieën ervaren als overlevingsstrategieën. Vandaar het dwingende, verslavende karakter ervan.
Deze OSVJ’s groeien uit tot wat we in deze Methode Ego-Referenties noemen: Voorwaarden en eisen waaraan gedrag en doen en laten moeten voldoen om tot goedkeuring te leiden. Na verloop van tijd ontwikkelen deze strategieën zich tot het Op Vals Zelf-Gevoel-gerichte Systeem.